domingo, 16 de agosto de 2009

Gênesis

(6) Vis ejus integra est, si versa fuerit in Terram.

(7) Separabis terram ab igne, subtile a spisso, suaviter, cum magno ingenio.

(8) Ascendit a terra in cœlum, interumque descendit in terram et recipit vim superiorum et inferiorum.

(9) Sic habebis gloriam totius mundi.

(10) Ideo fugiet a te omnis obscuritas.

Alguns conseguiram escapar para Hanan Pacha[1], outros foram para Uku Pacha, e os que restaram ficaram sob os caprichos de Nguruvilú, que como não conhecia a beleza da criação começou apenas a fazer nossos irmãos sofrer e a esquecer que um dia tinham sido unos, começou paralisando alguns e os prendendo a terra, eles não poderiam mover-se por si e alimentar-se-iam de luz, feito isso transformou outros para que comessem esses primeiros e não satisfeita criou com o que restou seres mais abomináveis ainda, que se nutriam dos que se alimentavam de seus antigos irmãos estes últimos seres não tinham nenhuma piedade e eram extremamente cruéis.

Durante muitas eras nós os sobreviventes viajamos por Hanan Pacha sem destino, não sabíamos o que fazer em nossas andanças descobrimos diversos segredos, alguns de nossos poucos irmãos também se perderam ou resolveram compartilhar suas existências com outros seres dos confins do Hanan Pacha

Mas a fome insaciável do tempo que não revelou o início mordeu-se e revelou o fim, Viracocha percebeu que não tinha sido justo com Supay e suas criaturas, condenou Nguruvilú, assim como condenado tinha Supay, no lugar onde a raposa rastejante foi lançada, surgiu uma grande rocha próxima da prisão de Supay conhecida como Burringurrah, dessas montanhas pariu-se uma nova criatura, o homem. Viracocha usou suas medidas para o exterior, ou seja, o homem não teria formas desproporcionais como as antigas criaturas que já tinham antes caminhado, os seres que ficavam parados e comiam luz passaram a ser os maiores, e abaixo deles ficaram todas as outras criaturas, a mente foi dada ao homem para que ele julgasse e a imaginação seria onde os deuses apresentariam suas provas acerca do melhor se ficar com Viracocha, ou Ngurvilú. O homem tornou-se dessa forma o réu, o acusador e o juiz.

Para punir Pacha Mama, Viracocha transformou-a em uma serpente que envolveu todo o conhecido e quando encontrou o fim do infinito, essa criatura começou a devorar o que ela não sabia ser ela mesma, para ser justo Viracocha determinou que o homem e todas as outras criaturas que a partir dali, andassem sobre a terra, também sentiriam a maldição de Pacha Mama iriam sempre acabar em autofagia. Pacha Kamaq, o senhor dos vulcões refugiou-se com a raposa rastejante, Viracocha condenou-o a permanecer para sempre no interior ardente do planeta.

Dessa maneira, Supay passou a reinar ao lado de Viracocha e o Universo de novo equilibrou-se com luzes e trevas, Nguruvilú, a raposa rastejante não conformou-se e jurou acabar com os homens prometendo transformá-los todos como fez com as antigas criações de Supay, Viracocha permitiu a raposa rastejante, impor seus métodos enquanto Pacha Mama não findar o que iniciou e assim começa a vida da criatura usada para julgar, acusar e sofrer os castigos em nome dos deuses, esse ser és tu leitor, um ser divino com uma missão divina.

Nós que tínhamos escapados para Hanan Pacha não podíamos mais voltar, criamos uma rota para que o homem na terra pudesse se guiar toda vez, que a luz desaparecesse e a escuridão quisesse tudo retomar, assim surgiu o caminho das estrelas, conhecido por Via Láctea...


[1] Nota do autor: Hanan Pacha: Espaço.

Nenhum comentário:

Postar um comentário